Pobieranie próbek z tusz zwierząt rzeźnych
Regulacje prawne
Niszczące i nieniszczące metody pobierania próbek, wybór miejsca ich pobierania oraz zasady przechowywania i transportu próbek są określone w normie ISO 17604 – Mikrobiologia żywności i pasz. Pobieranie próbek z powierzchni tusz zwierząt rzeźnych. Norma ma zastosowanie do wykrywania i oznaczania liczby drobnoustrojów na powierzchni tusz zwierzą rzeźnych bezpośrednio po uboju.
Metody i miejsca pobierania próbek
Metody niszczące:
- metoda z użyciem korkoboru
- metoda wycinania z użyciem szablonu
Metody nieniszczące:
- metoda mokrego i suchego tamponu
- metoda z zastosowaniem gąbki ściernej
- metoda z zastosowaniem tamponu z gazy
Najistotniejszym czynnikiem jest konsekwencja w wyborze miejsca poboru oraz czas jego wykonania. W określonej sytuacji w momencie pobierania próbek zaleca się stosowanie zawsze takiej samej metody, w celu zapewnienia porównywalności otrzymanych wyników.
Do przykładowych etapów kontroli zaliczamy:
- opuszczenie urządzenia doczyszczającego tusze (świnie)
- wyjęcie tuszy z maszyny myjącej (świnie)
- po skórowaniu (oprawieniu) (bydło, gęsi, drób, zwierzyna łowna)
- po wytrzewieniu (patroszeniu)
- w chłodni (co najmniej 12h po uboju)
Zasady pobierania próbek z tusz wołowych, wieprzowych, baranich, kozich i końskich.
Podczas każdej sesji pobiera się losowo próbki z pięciu tusz. Przy wyborze miejsc pobierania próbek należy brać pod uwagę technologię uboju stosowaną w danym zakładzie.
Co więcej, w celu badania obecności Enteroboacteriaceae oraz liczby bakterii tlenowych pobiera się próbki z czterech miejsc każdej tuszy. W przypadku metody niszczących pobiera się cztery próbki tkanki o łącznej powierzchni 20cm². Natomiast przy zastosowaniu metody nieniszczącej powierzchnia pobierania powinna obejmować co najmniej 100cm² na każde miejsce pobierania próbek. Wyjątkiem są tusze małych przeżuwaczy, gdzie łączna powierzchnia poboru powinna wynosić 50cm².
Gąbki do wymazów
Zestawy
Zgodnie z normą ISO 17604 pobieranie próbek do badań na obecność salmonelli odbywa się metodą gąbki ściernej. W tym celu należy wybrać obszary najbardziej narażone na zanieczyszczenie. W tym przypadku łączna powierzchnia pobierania próbek obejmuje co najmniej 400cm². Próbki wymazów z różnych miejsc należy połączyć przed badaniem.
Zasady pobierania próbek z tusz drobiowych i świeżego mięsa drobiowego.
Rzeźnie pobierają próbki skóry szyi z całych tusz drobiowych do badań na obecność salmonelli i Campylobacter. Również zakłady rozbioru lub przetwórstwa inne niż przyległe do rzeźni i prowadzące rozbiór i przetwórstwo mięsa jedynie z tej rzeźni również pobierają próbki do badań na obecność salmonelli. Jeżeli całe tusze drobiowe nie są dostępne, należy objąć analizą porcje mięsne z częściową skórą lub bez skóry.
Pod kątem badania drobiu względem obecności salmonelli i Campylobacter pobiera się próbki skóry szyi co najmniej 15 tusz drobiowych po schłodzeniu podczas każdej sesji pobierania próbek. Próbki z 3 tusz drobiowych z tego samego stada łączy się przed badaniem aby uzyskać jedną próbkę o łącznej masie 26g. Dzięki temu można jednocześnie przeprowadzić analizę na obecność salmonelli i Campylobacter. Próbki przed dostarczeniem do laboratorium powinny być przechowywane w temp. nie niższej niż 1ºC i nie wyższej niż 8°C. Okres pomiędzy badaniami nie powinien być dłuższy niż 48h. W celu wykrycia obecności salmonelli i Campylobacter powinniśmy stosować buforowaną wodę peptonową (o temp. pokojowej) jako rozcieńczalnik.
Kiedy należy pobierać próbki z tusz zwierzęcych?
Częstotliwość pobierania próbek tusz, mięsa mielonego, surowych wyrobów mięsnych, mięsa mechanicznie oddzielonego od kości i świeżego mięsa drobiowego powinna wynosić co najmniej raz w tygodniu. Dzień poboru prób powinien być zmieniany co tydzień, aby zapewnić pobór prób każdego dnia tygodnia.
W przypadku pobierania próbek mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych do badania obecności E.coli i liczby bakterii tlenowych oraz próbek tusz dla badania obecności Enterobacteriaceae i liczby bakterii tlenowych częstotliwość badania próbek może być zredukowana do jednego razu na dwa tygodnie, pod warunkiem, że w przeciągu ostatnich sześciu tygodni uzyska się zadowalające wyniki analiz.
Systematyczność poboru prób mięsa mielonego, surowych wyrobów mięsnych , tusz i świeżego mięsa drobiowego do analiz na obecność salmonelli może być zmniejszona do jednego razu na dwa tygodnie, jeżeli w ciągu kolejnych 30 tygodni uzyska się zadowalające wyniki. Również można zmniejszyć częstotliwość jeśli stosowany jest krajowy lub regionalny program kontroli salmonelli. Co więcej, jeżeli w systemie krajowego lub regionalnego programu kontroli salmonelli zostanie wykazane, że występowanie salmonelli u zwierząt nabywanych przez daną rzeźnię jest niskie- częstotliwość poboru można również zminimalizować.
Pobór prób pod kątem badania obecności Campylobacter może być zminimalizowany do jednego razu na dwa tygodnie, jeżeli w ciągu 52 kolejnych tygodni uzyska się zadowalające wyniki.
Spis treści
Czekamy na Twoje pytania!
Poniższy formularz wyśle do nas wiadomość - skorzystaj!
© SterBios 2021. Wszelkie prawa zastrzeżone.